Paracenteza (nacięcie błon bębenkowych)

Paracenteza nazywana jest inaczej myringotomią. Jest to zabieg chirurgiczny polegający na nakłuciu błony bębenkowej, w celu ewakuacji z ucha środkowego patologicznej wydzieliny. Niekiedy błonę bębenkową nakłuwa się celem pobrania płynu znajdującego się w jamie bębenkowej w celach diagnostycznych. Wskazaniami do operacji są: wysiękowe zapalenie ucha środkowego, krew w jamie bębenkowej, ostre zapalenie ucha środkowego niepoddające się leczeniu farmakologicznemu, powikłania ostrego zapalenie ucha środkowego (np. porażenie nerwu twarzowego, ostre zapalenie wyrostka sutkowatego, zapalenie błędnika i ucha wewnętrznego). Paracenteza to stosunkowo krótki zabieg. Przeciętny czas trwania waha się w granicach 40 min. Przed wykonaniem operacji pacjent powinien być bezwzględnie na czczo. Paracentezę wykonuje się w znieczuleniu ogólnym. Chory na czas zabiegu zasypia. Nie pamięta jego przebiegu, nie odczuwa bólu. Operacja wykonywana jest przez przewód słuchowy zewnętrzny. Lekarz wprowadza do niego ostry nóż do myringotomii. Następnie nacina błonę bębenkową w ściśle określonym miejscu ( przednio-dolnym kwadrancie). Kolejnym etapem jest usunięcie patologicznej wydzieliny znajdującej się w uchu środkowym. Lekarz po zakończonej operacji podaje środki przeciwzapalne i zakłada opatrunek. Paracenteza należy do zabiegów „chirurgii jednego dnia”. Oznacza to, że po wybudzeniu pacjent poddany jest kilkugodzinnej obserwacji i może opuścić szpital jeszcze tego samego dnia. Możliwym powikłaniem operacji jest przede wszystkim zakażenie rany. Chory powinien zwracać uwagę na ewentualną wydzielinę z ucha, krew, uporczywy ból, podwyższoną temperaturę ciała. Wszelkie niepokojące należy jak najszybciej zgłosić lekarzowi. Po operacji, kąpiel nie jest przeciwwskazana, należy jednak zachować szczególną ostrożność. Nie wolno natomiast zanurzać głowy w wodzie, nurkować.